هر کس دهان به مدح شما باز می کند عیسی مسیح گشته و اعجاز می کند آن کس که یک سحر شده مهمان خانه ات هنگام رفتن به جنان ناز می کند مرغ دلم به شوق زیارت شبانه روز تا گنبد طلای تو پرواز می کند علامه قدر فهم خودش در کلاس درس شرحی برای وصف تو آغاز می کند سطری ز مدح تو به کتب جا نمی شود اصلا مناقب تو که املا نمی شود هر کس که زیر پای بلند شما نشست شانه به شانه ی همه ی انبیا نشست یک لحظه با نفس زدن در حریم تو یک عمر زائر تو کنار خدا نشست با نسخه ی تو تا به قیامت سلامت است هر لاعلاج چون که به دارالشفا نشست دورش کنند زآتش دوزخ ملائکه آنکس که در جوار امام رضا نشست هر مدعی عشق که عاشق نمی شود هر کس به خادمی تو لایق نمی شود هر کس که از غلامی تو رو سفید داشت وقت ورود در حرمت شاکلید داشت حاتم اگر که شهره میان کریم هاست بر سفره ی کرامت و جودت امید داشت هر روز سال بود اگر دور سفره ات هر مستمند دم به دم عیدی سعید داشت عیسی برای طی مسیرش به آسمان بی شک به یاری تو نیازی شدید داشت گر زائری بریده دل از غیر می کند با سیره ی سلوکی تو سیر می کند جبریل محضر تو پرش می خورد زمین پلک ز اشک گشته ترش می کند زمین موسی به پای هیبت والای تو رضا در طور عصا به کف جگرش می خورد زمین قربانی قدوم تو تا در منا شود دارد خلیل هم پسرش می خورد زمین عیسی به معجزات تو ایمان چو آورد اعجازهای با اثرش می خورد زمین آیینه ی تمام جمال محمدی تنها تویی که عالم آل محمدی 
