نوبهاران، مژده‏ی ناب حضور زینب است

اگر به دنیا نیامده بودی، هر کسی چیزی کم داشت.

پدر، با آن همه فضیلت، دختری نداشت تا زینتش باشد و وقتی با شیرین زبانی کودکانه‌ات، لب به سخن می‌گشودی، چهره پدر را به وجد می‌آوردی.

مادر، بانوی ارض و سما، همدمی نداشت تا روی زانوانش بنشاند و گیسوانش را شانه کند و سفره دلش را رو به روی نگاه مهربانش بگشاید.

برادران، خواهر غم‌خواری نداشتند که محرم اسرارشان باشد و گرمی دل شان و قوت زانوان شان.

دیگر کسی را نداشتند تا دنباله راه روشن خویش را به او بسپارند.

کارهایی بود که فقط از دست تو برمی‌آمد؛ نه هیچ کس دیگر.

اگر به دنیا نیامده بودی، دنیا چیزی کم داشت؛ دنیا، دختری را کم داشت که وقتی در اسارت، دهان می‌گشاید، کلمات پیروزمندانه پدر از صدایش سرازیر می‌شود.

اگر به دنیا نیامده بودی، دنیا، خواهری کم داشت که وقتی غم و داغ فرزند بخواهد برادری را از او بگیرد، دست‌هایش را سایبان صبر کند و ذرات تحمل را بپاشد در هوای بی‌قراری.

اگر به دنیا نیامده بودی، دنیا، عمه‌ای کم داشت تا آغوش مهربان و خسته‌اش را به روی غنچه‌های برادر بگشاید و قوت دلشان باشد.

و اگر به دنیا نیامده بودی، دنیا، سفیری کم داشت تا پیام آفتاب را به هر سایه و خلوت تاریکی برساند.

اگر به دنیا نیامده بودی، دنیا، زینب را کم داشت، زینب را...

این خجسته زادروز، به زیبایی به نام «روز پرستار» نیز نام‌گذاری شده است.

با سلام-

جلسه استانی اعضای کانون مداحان شهرستان ها و

تشکل های مذهبی در روز پنجشنبه 17/12/91 در مرکز

 استان بعلت نامساعد بودن وضعیت جوی لغو

گردید.التماس دعا

جلسه کانون مداحان شهرستان گرمه

زمان:یکشنبه مورخه 13/12/91 ساعت 19 بعد از ظهر

مکان:اداره تبلیغات شهرستان گرمه

یکی از عباداتی که بطور ویژه در اسلام تاکید شده نماز خواندن و قرآن خواندن شبانه و عبادت در شب است که برای مسلمانان امر مستحبی است، اما برای پیامبر(صلی الله علیه و آله) واجب بوده است.

مزمل از سوره های است که در اوائل بعثت به پیامبر(صلی الله علیه و آله) نازل شد، در ابتدای این سوره آمده است." بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ یا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ. قُمِ اللَّیْلَ إِلاَّ قَلِیلاً. نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلاً. أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلاً"(بنام خداوند بخشنده بخشایشگر . اى جامه به خود پیچیده. شب را، جز کمى، به پا خیز.  نیمى از شب را، یا کمى از آن کم کن. یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان)(1الی4 مزمل)

"مزمل" یعنی لفافه به خود پیچیده، کسى که جامه یا چیزى به خود مى‏پیچد تا بخوابد یا مثلا سرما را دفع کند، آن را" مزمل" مى‏گویند، و با توجه به سیاق آیات گویا پیامبر(صلی الله علیه و آله) در مقابل دعوتش مورد استهزا و اذیت قرار گرفته، و براى خاطر خدا اندوهناک شده، و براى رفع غم و اندوه خود جامه‏اى به خود پیچیده تا لحظه‏اى استراحت کند، در این هنگام خطاب شده که اى "جامه‏ به خود پیچیده".

در روایت آمده که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) داخل خانه خدیجه شد، در حالى که از شدت کوفتگى و فزع و ترس نمى‏توانست روى پاى خود بایستد، و فرمود: مرا بپیچید، چیزى نگذشت که جبرئیل ندایش در داد که: "یا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ".

منظور از " قیام در لیل" بلند شدن در شب براى نماز است. این آیات  رسول خدا(صلی الله علیه و آله) را امر مى‏کند به اینکه نماز شب بخواند، تا به این وسیله آماده و مستعد گرفتن مسئولیتى گردد که به زودى به او محول مى‏شود، و آن قرآنى است که به وى وحى خواهد شد، همچنین به تلاوت قرآن توصیه می شود.

در آغاز دعوت پیامبر(صلی الله علیه و آله) بت پرستی و خرافه و دشمنان متعصب و لجوج در مکه وجود داشتند که ایشان و یاران اندکش با استمداد از تربیت قرآن مجید، و استعانت به نماز شب و استفاده از تقرب به ذات پاک پروردگار، توانستند بر تمام این مشکلات فایق آیند.

محمد بن مسلم از امام باقر (علیه السلام) روایت کرده که گفت: من از آن جناب از این کلام خدا پرسیدم که مى‏فرماید: " قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا". فرمود: "خداى تعالى به آن جناب دستور داد که در هر شب نماز شب بخواند، مگر آنکه استثنائا شبى نتواند."

این آیات پیامبر(صلی الله علیه و آله) را مخیر مى‏کند که نیمى از شب، یا کمتر از آن، و یا بیشتر از آن را بیدار بماند، و تلاوت قرآن کند.

با توجه به آیه پایانی این سوره علاوه بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) عده ای از مومنان و اصحاب ایشان نیز از ایشان متابعت نموده و در شب به عبادت می پرداختند.

در آیه آخر این سوره خداوند تخفیفی در این زمینه می دهد "إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنى‏ مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَ اللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَ النَّهارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَ?ُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ ..."(پروردگارت مى‏داند که تو و گروهى از کسانى که با تو هستند نزدیک دو سوم از شب یا نصف یا ثلث آن را بپا مى‏خیزید، و خداوند شب و روز را اندازه‏گیرى مى‏کند، او مى‏داند که شما نمى‏توانید مقدار آن را اندازه‏گیرى کنید، لذا شما را بخشید اکنون آن مقدار از قرآن که براى شما میسر است تلاوت کنید...)(20 مزمل)

خطاب در این آیه به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است، و تعبیر به " ربک" اشاره است به اینکه رحمت و عنایت الهى شامل آن جناب است، و همچنین تعبیر به " یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ ..."، بویى از شکر مى‏دهد، و از لحنش پیداست که مى‏خواهد از آن جناب تشکر کند.

باید توجه نمود که این آیه ، آیات ابتدای سوره را نسخ نمی کند بلکه تخفیفی بر آن است. هر چند از همان ابتدا هم قیام و عبادت در شب، مستحبّ و سنت م?کد بوده، و جز در مورد شخص پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله) هرگز جنبه وجوب نداشته است (آیات دیگری نیز مبنی بر وجوب نماز شب بر ایشان وجود دارد) و در این آیه پایانی این حکم تخفیف داده شده است.

در روایات آمده وقتى آیه" یا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا" نازل شد، رسول خدا(صلی الله علیه و آله) مدت ده سال شب‏ها را به قیام و عبادت گذرانید، طایفه‏اى از اصحابش نیز او را متابعت مى‏کردند، خداى تعالى بعد از ده سال آیه" إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ ... وَ أَقِیمُوا الصَّلاةَ" را نازل کرد، و بعد از ده سال تخفیفى به کار آنان داد.

البته در برخی روایات دیگر این مدت یک سال و یا هشت ماه آمده است.

در فضیلت نماز شب روایات زیادی نقل شده است. در حدیثى از امام صادق (علیه السلام) آمده است: "ان من روح اللَّه تعالى ثلاثة: التهجد باللیل و افطار الصائم، و لقاء الاخوان"(سه چیز از عنایات مخصوص الهى است: عبادت شبانه (نماز شب) و افطار دادن به روزه‏داران، و ملاقات برادران مسلمان)

در حدیث دیگرى از همان امام آمده که در تفسیر آیه" إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ "(کارهاى نیک اثر کارهاى بد را از بین مى‏برد) فرمودند:"صلاة اللیل تذهب بذنوب النهار"( نماز شب گناهان روز را از بین مى‏برد.)